... Dom pod Przepiórczym Koszem, Ratusz, Kramy Śledziowe oraz kościół św. Piotra i Pawła ,

... opisy w tytułach plików - lata 1915 do 1932.

R.

boguslawmakowski



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-11-29 14:59 przez boguslawmakowski.

Wrzucam serie zdjęć dotyczących pomieszczenia w piwnicy czytelni w rynku znajdującego się półtora metra niżej niż piwnice całego budynku. Jest to pozostałość starej zabudowy, której nie udało się wyburzyć. Z oględzin nie wygląda to na bunkier raczej na skarbiec. Za tym, że to pomieszczenie typu skarbiec można wnioskować po wyglądzie futryny i zachowanego zawiasu.

A to zdjęcia futryny widać, że próbowano ją usunąć, ale chyba nie dysponowano właściwym sprzętem.

Na tych zdjęciach widać instalację przypominającą wentylację, ale trochę to na mój gust to trochę za mały przepływ powietrza.

Pomieszczenie skarbca znajduje się pod tym parkingiem a ten słupek to prawdopodobnie wentylacja.

To chyba pozostałość po budynku 23/24 (22 był E. Doctor) . W 1921 był tam Bank fur Handel u. Industrie z Berlina. Był tam też sklep Frolicha. W 1930 i 1939 nie figuruje tam już bank, tylko różne sklepy. Wychodzi, że są to pozostałości po sejfie tego banku.

Sorry. Dopiero teraz otworzyłem mapkę, którą zamieściłeś. Wychodzi z tego,że to jednak numer 21. Czyżby to jednak sejf Doctora lub Gutfelda? Sprawdzę to po południu.

Niesamowite.O tym sejfie czytałem kilka lat temu:
[wroclaw.naszemiasto.pl]
Czytałem także o innych legnickich sejfach:
[legnica.naszemiasto.pl]

Wyciągnął Pan fascynujący temat.Pierwszy raz widzę takie zdjęcia.Opowiadano mi kiedyś o potężnym sejfie w Rynku.Ta lokalizacja by się zgadzała.Podobno Rosjanie przez kilka miesięcy nie mogli go otworzyć.Dopiero specjaliści z NKWD znależli na niego sposób.Sądziłem dotychczas,ze to miejska legenda.Chyba jednak tkwi w tym jakieś ziarno prawdy.
Inna sprawa,ze w Liegnitz takich sejfów musiało być kilka.A cała ich zawartość pojechała sobie w 1945 do wiadomego kraju.

Ciekawa sprawa z tym sejfem, ciekawe czy są w naszym mieście jeszcze takie miejsca jak pisze Kosa, trzeba teraz sprawdzać piwnice, może odnajdziemy jakieś ślady...

Wrzucam zdjęcia fasady gdzie znajduje się sejf. Po zdjęciach widać jak się zmieniała fasada budynków 21 i 22 na przestrzeni lat.

A to dalsze zdjęcia tych samych bloków ostatnie to wiadomo.

Dziś już bez falstartu. Więc budynek ten w adresbuchach nosi numer 20/21. W 1878 (jeszcze rozdzielony) właścicielem 20 jest kupiec Adolph Cohn a 21 Heinrich Neumann - stadtaltester (?). W 1905 - nr 20 właściciel Moritz Gutfeld. Był tam także fotograf Julius Wirth i kupiec Izaak Silbermann (czyżby ten od butów?). Nr 21 też miał Moritz Gutfeld. W/g adresbuchów z 1914, 1921 i 1930 sytuacja się unormowała i budynek już pod numerem 20/21 mieścił dom towarowy Moritza Gutfelda i zakład fotograficzny Rabsala.
Następnie do roku 1939 mam przerwę i tu dopiero bingo! Działalność narodowych socjalistów zlikwidowała Gutfelda. W budynku umieszczono Stadtschulamt i Stadt Sparkasse. Pozostał też Rabsal. Potwierdza to zdjęcie, które zamieścił janbro (Rynek-07a). Tak więc chyba nie ma wątpliwości, że sejf powstał w drugiej połowie lat trzydziestych na potrzeby sparkasy. Chyba, że tak wielkie pomieszczenie sejfowe było potrzebne w domu handlowym. Tylko po co?

Kilka słów o tej części rynku jak ją zapamiętałem. mogę się nieco mylić co do dokładnej lokalizacji obiektu, ale pomyłka nie będzie wielka. Od zakończenia II wojny w jednym z budynków oznaczonym na zamieszczonym przez janbro planie numerami 19 lub 20 rosjanie mieli swój sklep UNIWERMAG oczywiście zamknięty dla Polaków. Wstępu pilnował dyżurny żołnierz, lecz nam dzieciakom niekiedy udawało się tam dostać i naoglądać się zgromadzonych tam "skarbów". Ok 1954 r. budynek ten (podobnie jak kino OGNISKO) przeszedł we władanie Polskich władz miasta i urządzono tam sklep "ŚWIAT DZIECKA" oraz coś jakby składnicę harcerską. Co zaś tyczy się sejfu, to przypominam sobie czas rozbiórki tych budynków w latach 50 i 60 ub. wieku oraz dużą wrzawę wśród mieszkańców jaką wywołała wieść o znalezieniu tam sejfu, którego nie dawało się otworzyć. Podobnie jak wielu legniczan poszedłem pooglądać sobie to znalęzisko. Ale z daleka mogłem zobaczyć tylko ruiny budynku i nic więcej. Zaś sejf ten, w asyście milicji został w całości wywieziony w jakimś tam kierunku.

Wrzucam dwa przekroje teatru.

Ze zdjęcia widać, że cała północna pierzeja nadawała się do odbudowy.

Sądząc po ubraniach przechodzących pań, to nawet przełom lat 50/60 :-)

Na prawdę aż szkoda na to patrzeć. Tak smutno jak to człowiek widzi :/

Dostałem od kolegi zdjęcie przedstawiające moment budowy bloku na ul. Piekarskiej widać na nim jeszcze stojące północne pierzeje rynku.

Panowie będąc dzisiaj w rynku stwierdziłem, że ten wznoszony budynek to nie Piekarska a Złotoryjska, bo na piekarskiej został przecież budynek gdzie przez lata była Desa a ostatnio apteka. Zdjęcie było robione gdzieś z obecnego podwórka między Złotoryjską a Wjazdową. Wrzucam jeszcze dwa zdjęcie zrobione z ul. Fryderyka Skarbka. Zdjęcie zostało wykonane na pewno tego samego dnia i widać na nich budynek nieistniejący z ul. Wjazdowej.



Zmieniany 4 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-09-19 22:09 przez janbro.

Janbro Świetne zdjęcie :)

Podczas ostatniego spaceru po centrum, naszła mnie refleksja: co zaważyło, ze pojedyncze kamienice nie zostały wyburzone? Chodzi o m.in. budynek cechu rzemieślników w rynku, budynek przychodni przy piekarskiej, budynki obok galerii gwarnej, dom z muzami w galerii piastów, budynki naprzeciw Rossmana...
Mam taką teorię, ze mogły to byc kamienice jakichś Niemców, którzy nie wyjechali po wojnie i po prostu je zajmowali, albo budynki te należały do jakichś wpływowych właścicieli, którzy zdołali je ocalić.

Żadni Niemcy , Kwazar, żadni Niemcy, po prostu wartość zabytkowa

Maciej z Legnicy

hmmm, przecież te budynki przedstawiały taka samą wartość zabytkową jak te, które je otaczały...

Adminie nie wiem do jakiego działu to przypisać jak coś to poprawić.

Ciekawostka!
Na obu fotografiach jest Legnica - Goldbergerstr/ul. Złotoryjska. Jedna fotografia jest z przed wojny druga po wojnie, na tej z przed wojny widać reklamę gdzie miał swój geszefcik Jubiler i producent sztuców Oskar Sandig, na fotografii polskiej widać tą samą reklamę ale już z innym napisem bodajże "Komis" widać że zdarzało się wykorzystywać niemiecką infrastrukturę nawet tą reklamową. Swoją drogą ten budynek gdzie była ta reklama już nie istnieje, stoi tam typowy klocek al`a PRL.

KWAZAR
Akurat historię domu z muzami na ul. Najświętszej Mari Panny znam doskonale. Wtedy udzielałem się w PTTK byłem członkiem koła opieki nad zabytkami chyba to się tak nazywało. Oprócz tego byłem społecznym opiekunem zabytków. Szefową była Teresa Sobolewska ówczesny de rektor Muzeum Miedzi. A co do samego domu muz to nad nim czuwały siły wyższe. Budynek był przygotowywany do rozbiórki był już ogrodzony. Ale na nieszczęście włodarzy a szczęście budynku przyszła burza z silnym deszczem i wiatrem no i odsłoniła sgraffito. No i się zaczęło Pani Teresa no i profesor Gumiński postanowili uratować budynek. Niestety decydenci nie chcieli słuchać argumentów pani Teresy ani autorytetów z Wrocławia. Więc pani Teresa ściągnęła kogoś z Krakowa nie pamiętam, kto to był, ale decydenci odstąpili od rozbiórki. Niestety pani Teresa Sobolewska przypłaciła to utratą stanowiska dyrektora muzeum. Właściwie powodem odwołania było nie wykonanie polecenia PZPR stworzenia sali szkolenia partyjnego (była członkiem stronnictwa Demokratycznego). Po odejściu z muzeum postanowiła utworzyć odział Desy w Legnicy. Pozwolono jej na to, ale dano bardzo krótki termin. Miała zdążyć przed 1 Majem ku zdziwieniu ówczesnych władz udało się jej Desę otworzyć niestety i tak nie pozwolono jej Desy prowadzić mało tego nie mogła znaleźć pracy w Legnicy musiała podjąć prace w Desie Wrocławskiej. Można powiedzieć, że dostała wilczy bilet stała się banitą Legnickim lat 70.

Janbro
Fantastyczna historia,uwielbiam kiedy wypływają takie fakty.

Swoja drogą, większość ocalałych budynków, to kamienice narożne - może to jest klucz do rozwiązania tej zagadki?

Według mnie to większość budynków rozebranych w runku to budynki nie mieszkalne a handlowe, więc niespełniające możliwości zaadaptowania na mieszkania. Co prawda w tym czasie jeszcze było w Legnicy pełno pustostanów, które można było zasiedlić, ale centrum by było pełne ruder a więcej obiektów podobnych do PDT, czyli obecnej Savii. Władze uznały, że nie są potrzebne, bo ówczesne społeczeństwo nie miało środków na większe zakupy. Sklepów z odzieżą aż tyle nie było potrzeba ludzie często kupowali sobie materiał i często szyli sami a potem chodzili w tym przez kilka sezonów a dzieci nosili jedno po drugim. Tag samo było z meblami nikt nie zmieniał mebli tylko, dlatego że mu się przestały podobać. Umie w domu meble w większości były to meble po Niemieckie. Dopiero w latach 60-70 rodzice kupili meblościankę i tapczan. A z drugiej strony to chcieli pokazać, że się starają. Musielibyście widzieć radość ludzi, którzy dostawali klucze do M2 gdzie była łazienka 3 m2 centralne ślepa kuchnia junkers. Po zatem władze miasta często nie mieli wyjścia pieniądze były zaszufladkowane, czyli przeznaczone na konkretne cele można było budować nowe, ale nie remontować. W ten sam sposób Gierek zniszczył na dolnym Śląsku pałace, które były często siedzibami dyrekcji pegeerów. Po prostu stawiając nowy chlew czy kurnik stawiano pawilon dla administracji.

Świetne zdjecia budowy na Piekarskiej i Placu Slowiańskiego.Historia pani Sobolewskiej warta szerszej popularyzacji.Ciekawi mnie bardzo jak nazywali się architekci którzy wylecieli z pracy ,bo nie udzielili zgody na rozbiórki.Podobno dopiero Z.Dytkowski podpisał
rozbiórkowe plany-w nagrodę za iście mongolskie wyrżniecie Starówki wykreowano go na niemal współczesnego świętego (sic!)
Tak to bywa- za bohaterstwo płaci się wilczym biletem,a za barbarzyństwo dostaje się ordery.Jak dla mnie to jest chore.Przeglądałem kiedyś legnicką prasę z okresu największych wyburzeń,ponieważ spotkałem sie z teorią o rzekomym braku pieniedzy.To bzdura-kiedy jedne ekipy rozbierały,drugie budowały prawie od zaraz nowe budynki.Budziło to liczne nieprawidłowosci ale oczywiście nikt się tym nie przejmował-jeden dzienikarz zdaje się był porzadny i to on wyłapywał buble.O wszystkim tym można poczytać w LBP.Niesamowicie dziwi mnie ,ze w wątku o Rynku jest tak mało prywatnych zdjec.Jedyne porządny zbiór zdjęć znajduje się w albumie Z .Grębackiej ,,Podzielone miasto''. Szkoda....
Wrzucę zdjecia w jakosci gorzej niż złej ale za to ,,dziewicze''

dziękuję Panu janbro za cyfrowe poprawki zdjęc



Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-10-01 19:57 przez Kosa25.

Bardzo ciekawe zdjęcia.
Kosa25 jakość do przyjęcia, proszę o więcej....