18. Dolnośląska Dywizja Piechoty (18. Infanterie-Division)

1 października 1934 r. do Legnicy, do III Okręgu Wojskowego (późniejszego VIII), został przeniesiony gen. Hermann Hoth. Jego zadaniem był nadzór nad tworzeniem 18. Dywizji Piechoty. Ostatecznie 15 października 1935 r. utworzono 18 DP na bazie tzw. III Dowództwa Piechoty (Infanterieführer III). W momencie powołania dywizji składała się ona z:
30. pułku piechoty - Infanterie-Regiment 30 (Stab, I.-IV.)
51. pułku piechoty - Infanterie-Regiment 51 (I.-III.)
54. pułku piechoty - Infanterie-Regiment 54 (Stab, I.-III.)
18. pułku artylerii - Artillerie-Regiment 18 (Stab, I.-III.)
I dywizjonu 54. pułku artylerii - Artillerie-Regiment 54 (I., II.)
18. batalionu rozpoznawczego - Aufklärungs-Abteilung 18
18. dywizjonu przeciwpancernego - Panzerabwehr-Abteilung 18
18. batalionu pionierów - Pionier-Bataillon 18
18. batalionu łączności - Infanterie-Divisions-Nachrichten-Abteilung 18

1 kwietnia 1938 r. dowództwo nad jednostką objął generał Erich von Manstein. Swoją funkcję pełnił aż do 26 sierpnia 1939 r., kiedy mianowano go dowódcą sztabu generalnego Armii Południe. Jego następcą został generał Friedrich-Karl Cranz. W czasie agresji na Polskę dywizja weszła w skład XI Korupusu 10. Armii pod dowództwem generała von Reichenau. 18 DP szybko przerwała polskie linie i skierowała się w stronę Warszawy. Od 9 do 19 września dywizja walczyła w bitwie pod  Bzurą. 26 września 1.,2. i 10. kompania 51. pułku piechoty znalazły się na zachodnich obrzeżach Warszawy.
W czasie kampanii francuskiej 18. DP walczyła w składzie IV Korpusu Armijnego 6. Armii (Grupa Armii B). W walkach na południu Holandii, w Belgii i Francji dywizja straciła 558 żołnierzy, 1993 zostało rannych, a 39 uznano za zaginionych. 1 listopada 1940 r. dywizja została zmotoryzowana [18. Infanterie-Division (mot)]. 24 marca 1941 r. na poligonie w Świętoszowie zginął trafiony omyłkowo ogniem własnej artylerii gen. Cranz. Jego następcą został generał Friedrich Herrlein.
W czasie ataku na Związek Radziecki dywizja weszła w skład 3. Grupy Pancernej Armii Środek, a od września 1941 r. w skład 16. Grupy Armii Północ i w jej składzie walczyła do stycznia 1943 r. Od 15 grudnia 1941 do 9 sierpnia 1943 na czele dywizji stał generał Werner von Erdmannsdorff.
23 czerwca 1943 r. dywizję piechoty przekształcono w 18. Dywizję Grenadierów Pancernych (18. Panzergrenadier-Division). Po rozpoczęciu ofensywy Armii Czerwonej w czerwcu 1944 r. wycofano ją do Prus Wschodnich. Tam dowódcą był już generał Karl Zutavern (od 9 sierpnia 1943 do 6 lipca 1944). Epizod dowodzenia od 14 kwietnia do 24 maja 1944 r. miał gen. Curt Jahn. Po Zutavernie kolejnym dowódcą dywizji został generał Hans Bölsen (od 6 lipca 1944 do 1 stycznia 1945). W 1945 r. resztki oddziału pod dowództwem gen. Josefa Raucha walczyły w okolicach Berlina.

Źródła:
V. Scheffel,  Die 18. Infanterie-Division. Aufbau und Werden einer schlesischen Infanterie-Division in 5 Friedensjahren (1934 – 1939), Lahnstein 1977
http://dictionary.sensagent.com/18.+infanterie-division+(wehrmacht)/de-de/